p.d. ołówkiem: 108.
Do dzieła jest załączona opinia Adama Konopackiego z grudnia 2004 roku.
Rysunek pochodzi z liczącego 132 karty szkicownika Jacka Malczewskiego, opatrzonego na wklejce „tytułowej“ najpewniej autorskim tytułem XXXII. Na tej stronie, podobnie jak na ostatniej – umieszczono stempel: ZE ZBIORÓW MARJI MALCZEWSKIEJ z herbem rodowym. Szkicownik pochodzi z okresu nauki artysty w krakowskim Gimnazjum św. Jacka (1871-1873). Jak stwierdza Adam Konopacki: Wysoki numer szkicownika świadczy o niebywałym zapale rysowania, jakim odznaczał się naówczas osiemnastoletni Jacek Malczewski. Szkicownik XXXII zawiera [...] szkice postaci chłopów, wieśniaczek, Żydów, wiejskich dziadów i zaprzęgów, zwierząt, wiejskiej zabudowy, wnętrz kościołów. Większość rysunków została wykonana ołówkiem, zaledwie 9 z nich – piórkiem i tuszem.
Jacek Malczewski (Radom 1854 - Kraków 1929) - wybitny przedstawiciel malarstwa polskiego modernizmu, studia artystyczne rozpoczął w krakowskiej Szkole Sztuk Pięknych, gdzie w latach 1872-1875 uczył się pod kierunkiem Feliksa Szynalewskiego, Władysława Łuszczkiewicza i Jana Matejki, do którego pracowni uczęszczał ponownie w latach 1877-1879. Następnie kształcił się w Paryskiej École des Beaux Arts u E. Lehmanna (1876-1877).
W 1880 podróżował do Włoch. W 1884-1885 wziął udział – jako rysownik – w naukowej ekspedycji Karola Lanckorońskiego do Pamfilii i Pizydii w Małej Azji. Wówczas był także w Grecji i we Włoszech. W latach 1885-1886 przebywał przez kilka miesięcy w Monachium. Po powrocie zamieszkał na stałe w Krakowie, skąd wyjeżdżał jeszcze do Monachium i do Włoch. W 1896-1900 uczył w krakowskiej Szkole Sztuk Pięknych, a w latach 1911-1922 był profesorem i dwukrotnie rektorem krakowskiej Akademii. Lata 1914-1915 spędził w Wiedniu, w 1916 wrócił do Krakowa. W ostatnich latach życia przebywał głównie w Lusławicach i Charzewicach k. Zakliczyna. Był współzałożycielem Towarzystwa Artystów Polskich „Sztuka” (1897) oraz członkiem grupy „Zero” (1908).
We wczesnym okresie twórczości malował portrety, sceny rodzajowe i – przede wszystkim – obrazy o tematach związanych z martyrologią Polaków po powstaniu styczniowym (Śmierć Ellenai, Niedziela w kopalni, Na etapie, Wigilia na Syberii). Później, od lat dziewięćdziesiątych XIX wieku tworzył obrazy o treściach symbolicznych z przenikającymi się wątkami patriotycznymi, biblijnymi, baśniowymi, literackimi i alegoryczno-fantastycznymi.
