Tomasz Tatarczyk, WZGÓRZE. LINIA LASU, 1990

50,0 x 120,0cm - olej, płótno sygn. p.d.: TATARCZYK

Na odwr.: TOMASZ TATARCZYK | 1990, powyżej znak strzałki w górę.

 

W 1989 roku, krytyk sztuki Tomasz Rudomino tak pisał o twórczości artysty: Malarstwo Tomasza Tatarczyka pojawiło się w sztuce polskiej w latach osiemdziesiątych. Obok nieokiełznanej Nowej Fali, w gęstwinie form i stylistyk, na gruncie tradycji akademickiej Nowej Figuracji i debiutującej Transawangardy, propozycje warszawskiego artysty tchnęły świeżością, oddechem naturalnej prostoty i pewną, nieznaną szerzej świadomością artystyczną. A przy tym, na tle uciekającej w skomplikowane symbole twórczości młodej generacji ‘80, Tatarczyk zademonstrował postawę, w której góruje fascynacja przyrodą nad kontemplacyjnym, sztucznie hodowanym sposobem jej odwzorowania. Dodajmy, iż postawę Tatarczyka cechuje również pokora, absolutna akceptacja praw przyrody, praw nie tyle uniwersalnych, co wyraźnych i sprawdzalnych, jak np. światło, ciemność, słońce, śnieg. (...) Góra występuje u Tatarczyka w sposób ukryty. Jej kształt i sylwetkę zakrywa gęsty las. Las (...) jest bardzo ważny i ma swoje konsekwencje w innych cyklach, gdzie również się pojawia.

Motyw góry, ujęty podobnie jak w przedstawionym u nas obrazie, obecny jest także w innych dziełach Tatarczyka, pochodzących z drugiej połowy lat 80. i początku lat 90, takich jak Czarne wzgórze (1986) czy obraz o tym samym tytule z 1989 roku. Monumentalność wzgórza podbita jest na nich świetlistą smugą zachodzącego słońca. Podobnie jak we wszystkich najlepszych obrazach w twórczości Tatarczyka, uderza tutaj siła i trafność surowej prostoty, z którą artysta ujmuje wybrany przez siebie motyw.

♣ do wylicytowanej ceny oprócz innych kosztów zostanie doliczona opłata wynikająca z prawa twórcy i jego spadkobierców do otrzymania wynagrodzenia zgodnie z Ustawą z dnia 4 lutego 1994 roku - o prawie autorskim i prawach pokrewnych (droit de suite).

Tomasz Tatarczyk (Katowice 1947 - Warszawa 2010) studiował w latach 1966-1972 na Politechnice Warszawskiej, następnie w latach 1976-1981 na Wydziale Malarstwa ASP w Warszawie, gdzie uzyskał dyplom pod kierunkiem prof. Jana Tarasina. W latach 1980-1986 pracował jako pedagog w macierzystej uczelni. W okresie stanu wojennego przyłączył się do niezależnego ruchu artystycznego, wystawiając w kościołach. Od połowy lat 80. związany z Galerią Foksal w Warszawie, miał tam kilka wystaw indywidualnych, uczestniczył też w prezentacjach zbiorowych organizowanych przez te galerię, jak „4 Foksal Gallery Artists“, Richard Demarco Gallery, Edynburg 1985, „Dialog“, Moderna Museet, Sztokholm 1985 i in. W la-tach 1987-1988 był stypendystą Fundacji Kościuszkowskiej. W 1990 zdobył jedną z nagród na XV Festiwalu Polskiego Malarstwa Współczesnego w Szczecinie. Malarstwo Tatarczyka jest skupione, oszczędne, bazuje na pojedynczych, dobitnie wyeksponowanych motywach, wąskiej gamie barwnej.