sygn. p.d.: A. Kędzierski 97
Na krosnach malarskich nalepka (długopis): Kędzierski | Wodnik | 61 x 52,5 olej-płótno | 20.Na ramie: – nalepka (druk, długopis): Muzeum Narodowe | w Warszawie | P 420/05; – czarnym olejem: 50.
Kędzierski po sukcesach medalowych na Wystawie Światowej w Chicago w 1893 oraz na Wystawie Powszechnej we Lwowie w 1894 wyjechał w Opoczyńskie. W tych okolicach powstały w latach 1895-1900 pierwsze kompozycje plenerowe z rybakami opoczyńskimi. Artysta eksperymentował ze światłem, któremu podporządkował kompozycje. Motywy rybaków okazały się niezwykle popularne i Kędzierski powracał do nich przez następne dwadzieścia lat, także w technice akwarelowej i pastelowej.
Obraz wystawiany:
– Legendarna Młoda Polska. Malarstwo przełomu XIX i XX wieku z kolekcji rodzinnej, opr. Stefania Krzysztofowicz-Kozakowska, Elżbieta Charazińska, Muzeum Podlaskie w Białymstoku, 4 XI 2016 – 19 II 2017, kat. 28, il.
Apoloniusz Kędzierski (Suchedniów 1861 - Warszawa 1939)- malarz, akwarelista, rysownik, ilustrator i dekorator - był jednym z najpopularniejszych artystów warszawskich. Uczeń Józefa Brandta w Orońsku, Wojciecha Gersona i Aleksandra Kamińskiego w warszawskiej Klasie Rysunkowej, w latach 1886-1889 kształcił się jeszcze w Akademii Sztuk Pięknych w Monachium u Nikolausa Gysisa. Po studiach stale zamieszkał w Warszawie, skąd często wyjeżdżał na plenery malarskie. W 1902 podróżował do Belgii, Francji, Włoch, Wiednia i Budapesztu. Był członkiem Tow. Artystów Polskich „Sztuka“. Malował pejzaże i obrazy rodzajowe, martwe natury i „główki“ dziewczęce. Jego malarstwo podlegało przemianom stylistycznym - od realizmu po secesję. Z upodobaniem zajmował się ilustratorstwem, wykonując m.in. ilustracje do Chłopów Reymonta (wyd. Geberthnera i Wolfa w 1928). Współpracował także z wieloma czasopismami warszawskimi. Projektował meble i ceramikę, wykonywał polichromie kościelne. Duży zespół dzieł artysty spłonął w jego pracowni w pierwszych dniach powstania warszawskiego.
