Juliusz Kossak, POSIEDZENIE PRZYRODNIKÓW WE LWOWIE, 1888

23,4 x 31,3cm - ołówek, gwasz, deska

WALNE POSIEDZENIE LEKARZY I PRZYRODNIKÓW WE LWOWIE, 18 lipca 1888

Na odwrocie (tuszem): 13.10 = 130 | Ostatnie walne posiedzenie | lekarzy i przyrodników we Lwowie | Odczyt Hr. Włodzimierza Dzieduszyckiego | rysował z natury Juliusz Kossak | Cali 130 = 260 Zp. = 39 R.Sr. | Drzewo 660 groszy pl = Rs. 30Kp | 42 Rsr. 30 Kp. | 314; ponadto na dolnej krawędzi (tuszem): ZJAZD PRZYRODNIKÓW.

Stan zachowania: rysunek w trzech częściach, drewniana deska uległa rozklejeniu na łączeniach.

 

Porównaj z:

– Juliusz Kossak, Polowanie na czaple króla Jana III pod Wilanowem, w zbiorach Muzeum Narodowego w Krakowie, nr inw.: MNK II-a-778.

 

Prezentowany szkic ukazuje Salę Wielką lwowskiego ratusza, w której 18 lipca 1888 roku miało miejsce Walne Posiedzenie Lekarzy i Przyrodników. Juliusz Kossak, zaprzyjaźniony z Włodzimierzem hr. Dzieduszyckim, w którego zbiorach znajdowały się obrazy jego pędzla, ukazał moment wygłaszania przez niego odczytu. Prezentowany temat O wędrówkach ptaków, a w szczególności pustynnika (Syrrhaptes paradoxus) był podsumowaniem obserwacji ornitologicznych hrabiego dokonanych na przestrzeni kilku wcześniejszych lat w okolicach Królestwa i Galicji.

Hrabia Dzieduszycki był postacią niezwykłą, która wywarła wpływ na niemal każdą gałąź życia umysłowego w kraju. Był mecenasem licznych działań społecznych – wspomagał organizację różnego rodzaju wystaw, dbał również o rozwój oświaty. Dużą część życia poświęcił pracy naukowej, głównie ornitologii. Stworzył, początkowo amatorską, prywatną kolekcję tworów przyrody żywej i martwej. Latami wzbogacał ją i opracowywał swoje zbiory. W 1875 jego olbrzymia kolekcja przerodziła się w muzeum. Za życia hrabiego w jego skład weszło siedem działów: zoologiczny, botaniczny, etnograficzny, prehistoryczny, paleontologiczny, geologiczny i mineralogiczny. W czasie Walnego Posiedzenia w 1888 jedną z atrakcji było zwiedzanie Muzeum Przyrodniczego im. Dzieduszyckich we Lwowie.

 

 

 

Juliusz Kossak (Wiśnicz 1824 - Kraków 1899) - malarz i ilustrator - był jednym z najpopularniejszych artystów polskich 2. połowy XIX wieku. Naukę rysunku i malarstwa rozpoczął we lwowskiej pracowni Jana Maszkowskiego; później wiele rysował z natury odwiedzając majątki szlacheckie na Ukrainie, Podolu i Wołyniu. W roku 1852 był w Wiedniu, na Węgrzech i w Petersburgu, a następnie zamieszkał na stałe w Warszawie. Lata 1856-1860 spędził w Paryżu, gdzie przyjaźnił się z Horacem Vernetem. Powróciwszy do Warszawy w latach 1862-1868 był kierownikiem artystycznym „Tygodnika Ilustrowanego”. W roku 1869 przeniósł się na stałe do Krakowa, skąd wyjeżdżał jeszcze do Monachium, by malować w atelier batalisty Franza Adama. Kossak był przede wszystkim znakomitym akwarelistą; rzadziej posługiwał się techniką olejną. Malował obrazy historyczne i batalistyczne, sceny rodzajowe ilustrujące życie i tradycje dworu szlacheckiego oraz obyczaje polskiego ludu. Ale prawdziwymi bohaterami jego obrazów były konie, których ruch, temperament, charakter i indywidualność potrafił po mistrzowsku przedstawić. Był także autorem wielu ilustracji do czasopism i książek, trafiającym bezbłędnie tak w klimat utworów literackich, jak i w tęsknoty i potrzeby odbiorców - czytelników Pieśni o ziemi naszej Wincentego Pola, Trylogii Henryka Sienkiewicza, Pana Tadeusza i poematów Adama Mickiewicza.