sygn. l.d.: JÓZEF CZAJKOWSKI
Józef Czajkowski, profesor warszawskiej ASP, malarz i grafik oraz projektant sztuki użytkowej, w swej wczesnej twórczości malarskiej pozostawał pod wyraźnym wpływem mistrza – Jana Stanisławskiego: był wyrafinowanym malarzem, pejzażystą malującym widoki wsi podkrakowskich, najczęściej Bronowic (Jan Stanisławski i jego uczniowie..., s. 34). Tam zapewne powstało więc oferowane dzieło prezentujące chętnie podejmowany przez artystów młodopolskich motyw zimy.
Obraz reprodukowany i wystawiany:
– Stefania Krzysztofowicz-Kozakowska, Jan Stanisławski i jego uczniowie, wyd. Kluszczyński, Kraków 2005, s. 33, il.;
– Legendarna Młoda Polska. Malarstwo przełomu XIX i XX wieku z kolekcji rodzinnej, opr. Stefania Krzysztofowicz-Kozakowska, Elżbieta Charazińska, Muzeum Podlaskie w Białymstoku, 4 XI 2016 – 19 II 2017, kat. 13, il.
Józef Czajkowski, brat malarza Stanisława, studia artystyczne rozpoczął w roku 1891 w Akademii Monachijskiej, następnie kształcił się w paryskiej Académie Julian, w wiedeńskiej Kunstgewerbeschule, a w latach 1894 - 1895 w krakowskiej Szkole Sztuk Pięknych oraz na tamtejszej Politechnice. Był artystą wszechstronnym. Oddany idei ogarnięcia całości życia przez sztukę wcielał ją w swej różnorodnej działalności - był malarzem (autorem portretów, pejzaży, scen rodzajowych), grafikiem, architektem, projektantem wnętrz, mebli, kilimów, plakatów, zajmował się krytyką sztuki i pracą pedagogiczną. Był członkiem i aktywnym działaczem Towarzystwa Artystów Polskich „Sztuka” i „Warsztatów Krakowskich”, współzałożycielem Tow. „Polska Sztuka Stosowana” i spółdzielni artystów „Ład”. W 1913 zorganizował i następnie prowadził katedrę architektury wnętrz w ASP w Krakowie, od 1919 wykładał na Wydziale Sztuk Pięknych Uniwersytetu Stefana Batorego w Wilnie.
