Henryk Hayden, PEJZAŻ Z USSY-SUR-MARNE, 1967

31,5 x 49,0cm - akwarela, gwasz, papier

31,5 x 49 cm - wym. w świetle passe-partout

sygn. l.d.: Hayden | 67

W narożnikach ślady po pinezkach; na odwrocie na tekturowym tzw. „zaplecku“ napis (ołówkiem): Les Monts Moyens vus de cher Beckett.

 

Napis na odwrocie świadczy zapewne o tym, że pejzaż namalowany został z domu Samuela Becketta, usytuowanego na wzgórzu nieopodal Ussy-sur Marne. Beckett, poeta, dramaturg, laureat nagrody Nobla, wybudował tam niewielki dom w 1953 roku. W domu tym mieszkał i tworzył aż do końca życia. Hayden poznał pisarza w czasie II wojny światowej w Roussillon, dokąd obaj uciekli z Paryża. Połączyła ich wspólna pasja, jaką były szachy, godzinami dyskutowali też o sztuce. Beckett przejawiał wielkie zainteresowanie malarstwem, szczególnie nowoczesnym i awangardowym. Przyjaźnił się z wieloma artystami (m.in. Giacomettim, Duchampem, Yeatsem), kolekcjonerami i właścicielami galerii (m.in. Peggy Guggenheim). Hayden uważał, że nikt tak dobrze jak Beckett nie rozumiał jego twórczości. W latach 50. i 60. malarstwo Haydena uległo syntetyzacji. Jak sam artysta uważał: Malarstwo nie jest dodawaniem, jest odejmowaniem [...] Trzeba ująć tyle, ile to możliwe, odjąć, oczyścić [...] Pozostawić tylko to, co istotne. (Artur Winiarski, Henri Hayden, Mistrzowie École de Paris, Warszawa 2013, s. 77) .Beckett miał duży wpływ na popularyzację malarstwa Haydena w latach 50-tych. Działał na rzecz organizacji wystaw i był autorem wstępu do katalogu Henryk Hayden – człowiek-malarz.

 

♣ do wylicytowanej ceny oprócz innych kosztów zostanie doliczona opłata wynikająca z prawa twórcy i jego spadkobierców do otrzymania wynagrodzenia zgodnie z Ustawą z dnia 4 lutego 1994 roku - o prawie autorskim i prawach pokrewnych (droit de suite)

 

 

Henryk Hayden (Warszawa 1883 - Paryż 1970) był jednym z najwybitniejszych malarzy polskiego pochodzenia związanych ze środowiskiem École de Paris. Studia artystyczne rozpoczął w warszawskiej Szkole Sztuk Pięknych; równolegle kształcił się także na Politechnice Warszawskiej. W 1907 wyjechał do Paryża, gdzie zapisał się jeszcze do Académie „La Palette”. Od 1908 często wyjeżdżał do Bretanii, kontaktując się tam z W. Ślewińskim. Po 1915 związał się z kręgiem paryskiej awangardy artystycznej, m.in. P. Picassem, J. Grisem, G. Severinim czy H. Matisseem. We Francji pozostał na stałe. W 1920 odwiedził rodzinę w Polsce, ale jego związki z krajem były dość luźne – z rzadka tylko przesyłał obrazy na wystawy. Wiele natomiast wystawiał we Francji; od 1909 regularnie brał udział w paryskich Salonach, miał też wystawy indywidualne. W czasie II wojny światowej przebywał w południowej Francji i wówczas nawiązała się jego wieloletnia przyjaźń z S. Beckettem. Malował pejzaże, portrety i martwe natury, wykazujące początkowo związki z malarstwem Ślewińskiego, a później (1912-21) twórczością Cezanne’a i kubizmem. Po roku 1922 tworzył realistyczne portrety i pejzaże; pod koniec życia powrócił do doświadczeń kubistycznych.