sygn. p.g.: Maurycy Trębacz
Maurycy Trębacz (1861 - 1941) okresie przełomu XIX i XX wieku był jednym z najpopularniejszych malarzy żydowskich. Kształcił się u Wojciecha Gersona i Antoniego Kamińskiego w warszawskiej Klasie Rysunkowej, oraz Władysława Łuszczkiewicza i Jana Matejki w krakowskiej Szkole Sztuk Pięknych. Następnie, od 1883 studiował w Akademii w Monachium pod kierunkiem Aleksandra Wagnera i Otto Seitza, a w l. 1889-1890 w paryskiej Académie Colarossi. Studia ukończył ze srebrnym medalem. Swoje obrazy wystawiał od roku 1884, odnosząc sukcesy na wystawach w kraju i za granicą - w Monachium, Paryżu (1889 - brązowy medal), w Chicago (1894 - złoty medal). W 1894 osiadł w Warszawie, skąd w 1909 przeniósł się na stałe do Łodzi, gdzie aż do roku 1939 prowadził własną szkołę malarską. Malował sceny rodzajowe, obrazy o tematyce żydowskiej, pejzaże i liczne portrety. Twórczość artysty przypomniała ostatnio duża wystawa jego prac zorganizowana w Żydowskim Instytucie Historycznym w Warszawie i Muzeum Historii Miasta Łodzi.
