Bogusław Szwacz, BEZ TYTUŁU, 1975

185,0 x 119,5cm - olej, płótno datowany p.d.: 1975

 



♣ do wylicytowanej ceny oprócz innych kosztów zostanie doliczona opłata wynikająca z prawa twórcy i jego spadkobierców do otrzymania wynagrodzenia zgodnie z Ustawą z dnia 4 lutego 1994 roku - o prawie autorskim i prawach pokrewnych (droit de suite).



 

Bogusław Szwacz (Leżajsk 27 III 1912 – Warszawa 24 II 2009) studiował malarstwo na ASP w Krakowie, którą ukończył z wyróżnieniem w 1937. W czasie studiów odbył służbę w Szkole Podchorążych Rezerwy na kresach oraz podróż studyjną do Wiednia. Lata wojny przetrwał we Lwowie, kolejno pod okupacją sowiecką i niemiecką. W 1944 ewakuowany z Niemcami do Krakowa, osiadł w Tyńcu, gdzie powstał cykl pejzażowych akwarel. Po wojnie włączył się w organizowanie życia artystycznego, w 1946 podjął pracę pedagogiczną w krakowskiej ASP. W 1946 wystawiał z Grupą Młodych Plastyków Kantora. W 1947/48 wyjechał na stypendium do Paryża, gdzie przystąpił do grupy „Le Surréalisme Révolutionnaire", współredagował jej dwumiesięcznik. W 1948 przeniósł się do Warszawy, gdzie związał się z Klubem Młodych Artystów i Naukowców. Okres działalności w ruchu awangardy powojennej zamknął udziałem w I Wystawie Sztuki Nowoczesnej w Krakowie na przełomie 1948/49. Od końca 1949 pracował w warszawskiej PWSSP, a po jej połączeniu się z ASP w 1950 rozpoczął wieloletnią karierę pedagogiczną w tej uczelni, trwającą do emerytury w 1982. W latach socrealizmu uczestniczył we wszystkich Ogólnopolskich Wystawach Plastyki (1950, 1951/52, 1952/53, 1954) i w innych oficjalnych wystawach. Jego wystawa indywidualna w marcu 1955 była jedną z pierwszych wystaw sztuki abstrakcyjnej. W tym czasie artysta zaczął formułować własną teorię sztuki, której pozostaje wierny do dziś. Koncepcja Ars-Horme (Sztuki Poruszania Wyobraźni) konkretyzuje się w obrazach, których odmiany określają terminy ars-hormegram, ars-hormegraf i ars-hormegryf. Są to kompozycje budowane z drobnych form, których rytmy i zagęszczenia na płaszczyźnie są dodatkowo akcentowane fakturą i kolorem. Teoria Ars-Horme stała też u podstaw metody dydaktycznej Szwacza, który od lat 60. uczył rysunku na Wydziale Rzeźby. Od końca lat 50. artysta uczestniczył w wielu wystawach ruchu awangardowego, m.in. w II i III Wystawie Sztuki Nowoczesnej w Warszawie (1957 i 1959), „Konfrontacjach“ w Galerii Krzywe Koło, Warszawa 1962 i 1963, I Biennale Form Przestrzennych w Elblągu (1965), sympozjach Złotego Grona w Zielonej Górze (1973, 1976), plenerach w Osiekach (1964, 1976, 1977, 1978, 1984). Oprócz malarstwa i rysunku artysta zajmował się muzyką (grał na skrzypcach), a od lat 80. również poezją (wybór z kilku tysięcy sonetów wydał w 1988 w dwu tomikach).