Wyszukiwanie zaawansowane Wyszukiwanie zaawansowane
120

Zdzisław Beksiński, BEZ TYTUŁU, 1971

add Twoja notatka 
Opis pozycji
Estymacje: 127 937 - 255 874 EUR
Dodatkowe opłaty: +5% / 3% Droit de suite
92,0 x 73,0cm - olej, płyta pilśniowa

sygn. na odwr. na płycie po prawej: BEKSIŃSKI 1971, na pionowej listwie numer 13, poniżej nalepka Galerii Współczesnej w Warszawie z datą wystawy 7 XII 72 - 7 I 73.





Obraz wystawiany:



Zdzisław Beksiński. Obrazy z lat 1971-1972, Galeria Współczesna "Ruch" Klub Międzynarodowej Prasy i Książki, Warszawa 7 XII 1972 – 7 I 1973.





Obraz reprodukowany:



– Strona internetowa Dmochowski Gallery NET (Wirtualne Muzeum).



Zdzisław Beksiński stał się znany szerszej publiczności na początku lat 70., kiedy – po okresie fascynacji fotografią i rzeźbą – poświęcił się całkowicie malarstwu. Ogromną rolę w promowaniu pierwszych osiągnięć artysty na tym polu odegrała wystawa zorganizowana przez Janusza Boguckiego w grudniu 1972 w Galerii Współczesnej w Warszawie. Na ekspozycji znalazło się kilkadziesiąt najnowszych obrazów malarza z serii tzw. pejzaży metafizycznych. Powstałe w latach 1971-1972 dzieła charakteryzowały się obecnością niepokojących desygnatów śmierci oraz ciemną, przygnębiającą kolorystyką. Wszystkie występowały pod zbiorowym tytułem „Oczekiwanie“, który autor – uważający kwestię nazewnictwa za kompletnie zbędną – nadał im na prośbę krytyka. Dreszczowcowe sceny pełne szkieletów, nagrobków i udręczonych istot z piekła rodem, spotkały się z żywym odzewem w ówczesnej prasie, a na ich kanwie zrealizowano nawet film dokumentalny Rozmowa Mistrza ze śmiercią (reż. Franciszek Kuduk, 1973).


Jedną z owych słynnych, makabrycznych wizji był oferowany w niniejszym katalogu obraz, który – niczym projekcja koszmarnego snu – prezentuje osobliwą wersję końca świata. W bliskim grotesce przedstawieniu bezwłosa kobieca postać siedzi na gruzach zrujnowanego miasta i obgryza kości. Jest wychudzona, przerażona i kaleka. Z drastycznym wizerunkiem silnie kontrastuje elegancki strój portretowanej: żakiet z fantazyjną falbaną, czerwona apaszka, śnieżnobiała koszula i zielone czółenko na wysokim obcasie. Dopełnienie kompozycji szeregiem innych, drugoplanowych rekwizytów – m.in. miniaturowym krzyżem i lśniącymi, szklanymi paciorkami – zaskakuje i skłania do snucia interpretacji. Nieodzowne przy takim ładunku treści mnożenie znaczeń odbywało się wbrew autorowi, który podkreślał w wywiadach: Nigdy nie zadaję sobie pytania „co to znaczy“ ani w odniesieniu do moich obrazów, ani do cudzych. Znaczenie jest dla mnie całkowicie bez znaczenia. Jest tyle warte, ile smak czekolady w opisie literackim (Znaczenie jest dla mnie bez znaczenia, rozm. przep. Z. Taranienko, „Sztuka“, 1979, nr 4, s. 34). Dla większości współczesnych pejzaże wywoływały jednak na tyle proste skojarzenia, że artystę okrzyknięto wkrótce piewcą „totalnego strupieszenia świata“. Mimo zarzutu epatowania horrorem, na zakup obrazów z grupy „Oczekiwania“ zdecydowało się wielu zwiedzających, a cała wystawa została uznana za przełomową w dorobku malarza. Wrażenia po niej spisał w swoim dzienniku: malować muszę teraz jak wściekły, bo na lipiec, a może nawet i na czerwiec, muszę mieć obrazy na wystawę z Urbanowiczem i Wańkiem, więc jeśli wszystko kupiono (hi,hi), to nie mam co wystawiać, jestem goły! (M. Grzebałkowska, Beksińscy. Portret podwójny, Kraków 2016, s. 156).







Zdzisław Beksiński  (Sanok 24 II 1929 - Warszawa 21 II 2005) studiował w latach 1947-1952 na Wydziale Architektury Politechniki Krakowskiej.


Był artystą samoukiem, który osiągnął niekwestionowaną pozycję w polskiej sztuce współczesnej, potwierdzoną obecnością jego prac na prestiżowych wystawach i w kolekcjach muzealnych. Początkowo zajmował się fotografią, którą interesował się od lat studenckich, po 1956 zyskując uznanie jako twórca fotogramów o estetyce opartej o efekty fakturowe. W latach 1958-1962 tworzył abstrakcyjne obrazy-reliefy o bogatej fakturze, głównie metalowe, będące odmianą malarstwa materii. Pod koniec tego okresu powstawały ażurowe formy o kształtach figur i pełnoplastyczne rzeźby w metalu. Kolejnym etapem jego twórczości były lata 1962-1974, kiedy poświęcał się głównie rysunkowi. W latach 60. rysował piórkiem i tuszem figuralne kompozycje odznaczające się karykaturalną deformacją postaci. Od końca lat 60. tworzył rysunki węglem i kredkami, będące monochromatyczną odmianą jego równoległej twórczości malarskiej. Od 1974 zajmował się niemal niepodzielnie malarstwem. Jego charakterystyczny styl bazował na perfekcji technicznej, której towarzyszyła niezwykłość wizji. Malował świat po katastrofie, naznaczony piętnem śmierci i rozpadu. Jego obrazy zaludniają postaci i stwory o ludzkich wprawdzie bądź zwierzęcych kształtach, lecz o cechach fantomów, automatów lub rozpadających się trucheł. Artysta nie nadawał swym obrazom i rysunkom tytułów (poza porządkującymi symbolami), akcentując w ten sposób swój brak zainteresowania dla literackiej strony przedstawień. Sam mówił, że malując całkowicie poddaje się wizji, „fotografuje“ ją. W ostatnich latach włączył do swego warsztatu artystycznego elektroniczne techniki generowania obrazu, które wykorzystywał do tworzenia komputerowych fotomontaży. Sztuka Beksińskiego, wielokrotnie wystawiana i omawiana, budzi skrajne emocje wśród znawców i publiczności.

Największa, systematycznie uzupełniana kolekcja jego prac w kraju znajduje się w Muzeum Historycznym w Sanoku, za granicą - w Paryżu, w posiadaniu Piotra Dmochowskiego, który od 1983 kolekcjonuje prace i promuje twórczość artysty. Zorganizował on wystawy indywidualne Beksińskiego m.in. w Galerie Valmay w Paryżu w 1985, 1986 i 1988 oraz stałą ekspozycję we własnej Galerie Dmochowski - Musée-galerie de Beksiński, istniejącej w latach 1989-1996. Jego też nakładem ukazały się monumentalne albumy artysty w 1988 i 1991.

W Polsce monografię Beksińskiego pióra Tadeusza Nyczka opublikowały Arkady w 1989 (II wydanie w 1992). Wiosną 2005 roku w Pałacu Opatów w Gdańsku Oliwie miała miejsce duża wystawa obrazów Beksińskiego, a dyrektor Muzeum w Sanoku Wiesław Banach wydał obszerną monografię artysty.



Od października 2016 w Nowohuckim Centrum Kultury w Krakowie na stałe zagościła wystawa 250 prac (obrazów, rysunków, fotografii) Zdzisława Beksińskiego z prywatnej kolekcji Anny i Piotra Dmochowskich. Natomiast od czerwca 2021 stała wystawa 30 obrazów Beksińskiego z kolekcji Dmochowskich prezentowana jest również w Muzeum Archidiecezji w Warszawie.



(zdjęcie:  Piotr Dmochowski, CC BY-SA 3.0, https://commons.wikimedia.org/w/index.php?curid=8960820 )
Aukcja
Aukcja Sztuki Współczesnej
gavel
Data
11 grudnia 2022 CET/Warsaw
date_range
Cena wywoławcza
106 614 EUR
Estymacje
127 937 - 255 874 EUR
Cena sprzedaży
130 496 EUR
Cena końcowa bez opłaty aukcyjnej
108 747 EUR
Przebicie
122%
Wyświetleń: 709 | Ulubione: 7
Aukcja

Agra-Art

Aukcja Sztuki Współczesnej
Data
11 grudnia 2022 CET/Warsaw
Przebieg licytacji

Licytowane będą wszystkie pozycje

Opłata aukcyjna
20.00%
OneBid nie pobiera dodatkowych opłat za licytację.
Podbicia
  1
  > 100
  5 000
  > 500
  10 000
  > 1 000
  100 000
  > 2 000
  200 000
  > 5 000
  500 000
  > 10 000
 
Regulamin
O aukcji
FAQ
O sprzedawcy
Agra-Art
Kontakt
Agra-Art SA
room
Wilcza 70
00-670 Warszawa
phone
+48 22 625 08 08
+48 22 745 10 20
Godziny otwarcia
Poniedziałek
11:00 - 18:00
Wtorek
11:00 - 18:00
Środa
11:00 - 18:00
Czwartek
11:00 - 18:00
Piątek
11:00 - 18:00
Sobota
11:00 - 15:00
Niedziela
Zamknięte
keyboard_arrow_up