Vlastimil Hofman, AUTOPORTRET, 1920

80,0 x 53,7cm - olej, płótno sygn. l.g.: Wlastimil Hofmann | Paryż 1920

Na odwrocie, na lewej listwie krosna, nalepka wystawowa TPSP w Poznaniu (druk, tusz): Towarzystwo Przyjaciół Sztuk Pięknych | Poznań, Plac Wilhelmowski 18. | Reg. obrazów nr bież. 488 | Nazwisko artysty: Wlastimil Hofmann | Tytuł obrazu (dzieła): Autoportret | Cena sprzedaży:

Prezentowany Autoportret ukazuje malarza z lekko podniesioną brodą i wzrokiem wpatrzonym w widza. W prawej ręce trzyma długi, charakterystyczny dla wędrowców, kij. Na głowie ma wieniec z suchych liści, a klatkę piersiową owiniętą czarnym płaszczem. Zdecydowany wpływ na ukształtowanie się sztuki Hofmana, a zwłaszcza na jej symboliczny wydźwięk, miał jego profesor z krakowskiej ASP - Jacek Malczewski. Tak jak i w przypadku malarstwa Malczewskiego, również twórczość Hofmana daje wiele możliwości interpretacji. Treści symboliczne i alegorie zawarte w jego płótnach pozwalają zgłębić duszę artysty.

Zgodnie z nurtem symbolicznym malarz często podejmował temat życia jako wędrówki, którą rozpoczynamy w momencie narodzin. Kij dzierżony przez artystę pozwala postrzegać go jako wędrowca. Urodzony w Pradze, już w wieku ośmiu lat przeprowadził się z rodziną do Krakowa. Na przełomie wieków studiował w Paryżu, potem wrócił do Krakowa, a następnie znów wyjechał do Pragi. W 1917 roku powrócił do Krakowa z miłością swojego życia, która wówczas była jeszcze żoną jego kuzyna. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości i upadku Austro-Węgier zaczął się czechosłowacko-polski konflikt o granice. Zarówno Ada, jak i Hofman traktowani byli jak obcy, dodatkowo ich nieformalny związek potęgował wrogość. Hofman, który miał polsko-czeskie korzenie oraz Ada - Czeszka - traktowani byli jak szpiedzy. Często byli śledzeni przez policję a ich mieszkanie było rewidowane. Rozczarowujące życie w Krakowie skłoniło ich do kolejnego wyjazdu, tym razem do Paryża.

Hofman uznawany jest za kontynuatora symbolizmu ukształtowanego przez Jacka Malczewskiego, zarówno w zakresie ikonografii, jak i rozwiązań kompozycyjnych. Zatem, tak jak w sztuce Malczewskiego, również w twórczości Hofmana dużą rolę odgrywała tematyka obrazu, niosąca ze sobą głębokie treści. I tak jak u Malczewskiego autoportret był formą przedstawienia losu i posłannictwa Artysty. Poza, w której przedstawił się Hofman, z dłonią złożoną na sercu i wieńcem na głowie może nawiązywać do wizerunku wieszczów, którym na sercu leżało dobro narodu. Obraz ten może mieć jednak też wydźwięk zdecydowanie osobisty. W czasie pobytu w Paryżu, w maju 1920 roku, zmarł ojciec artysty. Prezentowany autoportret może być zatem również formą pożegnania z najbliższym mu mężczyzną. Hofmanowie nie mogli bowiem przyjechać na pogrzeb. Do Polski wrócili dopiero dwa miesiące później. Czarny płaszcz oplata pierś artysty niczym kir. Spowite ciemnymi chmurami niebo i dłoń na sercu mogą oznaczać wielki ból z jakim się Hofman zmaga. Tęskny wyraz twarzy, uschnięty wieniec na głowie oraz pusty pejzaż z ogołoconym z liści drzewem, może wskazywać na ostatnie pożegnanie.

♣ do wylicytowanej ceny oprócz innych kosztów zostanie doliczona opłata wynikająca z prawa twórcy i jego spadkobierców do otrzymania wynagrodzenia zgodnie z Ustawą z dnia 4 lutego 1994 roku - o prawie autorskim i prawach pokrewnych (droit de suite).

Wlastimil Hofman / Vlastimil Hofmann (Praga 1881 - Szklarska Poręba 1970) studiował w krakowskiej Szkole Sztuk Pięknych - początkowo pod kierunkiem Floriana Cynka, później także u Jana Stanisławskiego, Leona Wyczółkowskiego i Jacka Malczewskiego. W latach 1899-1902 uczył się jeszcze u Jeana Léona Gérôme’a w paryskiej École des Beaux-Arts. W czasie I wojny światowej przebywał w Pradze i w Paryżu; od 1920 stale mieszkał w Krakowie. Dużo wystawiał; należał do wielu stowarzyszeń twórczych - był współzałożycielem „Grupy Pięciu” (1905) i „Grupy Zero” (1908), członkiem Związku Artystów Czeskich „Manes”, a od 1911 członkiem Tow. Artystów Polskich „Sztuka”. W czasie II wojny światowej poprzez ZSRR i Turcję przedostał się do Jerozolimy, skąd w roku 1946 wrócił do Krakowa. Od roku 1947 stale mieszkał w Szklarskiej Porębie. Hofman malował przede wszystkim fantastyczno-symboliczne kompozycje o motywach ludowych oraz sceny rodzajowe, portrety i pejzaże. Jego obrazy mimo bliskich analogii i powiązań ze sztuką Malczewskiego odznaczają się zawsze indywidualnym charakterem, stylem i nastrojem.