Zofia Stryjeńska, UMIZGI. ŻNIWA, lata 50. XX w.

46,0 x 40,0cm - gwasz, płótno sygn. l.d.: Z. STRYJENSKA

Pochodzenie:

Obraz pochodzi z kolekcji rodziny Woydatt (wedle przekazu rodzinnego zaprzyjaźnionej z Zofią Stryjeńską), która w czasie II wojnie światowej wyjechała do Francji. Obecnie jej spadkobiercy mieszkają w Portugalii.

Porównaj:

- Zofia Stryjeńska 1891-1976. Wystawa w Muzeum Narodowym w Krakowie, X 2008 - I 2009 [koncepcja, układ oraz redakcja naukowa Światosław Lenartowicz], Kraków 2008 (wyd. II poprawione Kraków 2009), s. 335 (il.), nr kat. III.I.128.

Literatura:

- Maria Grońska, Zofia Stryjeńska, wyd. Ossolineum, Wrocław-Warszawa-Kraków 1991;

- Angelika Kuźniak, Stryjeńska. Diabli nadali, Wyd. Czarne, Wołowiec 2015.

 

Co do mej spuścizny artystycznej, jest ona ogromna i gdzieś po ludziach na świecie całym zgubiona. Byłby wór złota i Chwała Narodu, gdyby się kto tym kiedy zajął. Zofia Stryjeńska. Amen.

cyt. za: A. Kuźniak, Stryjeńska..., dz. cyt., s. 333.

 

Jednostką twórczą, najpotężniej dziś reprezentującą sztukę polską jest bezsprzecznie Zofia Stryjeńska (...), jeśli weźmiemy pod uwagę charakter oryginalny jej twórczości, to musimy przyznać, że jest ona obecnie ową jedyną dla malarstwa polskiego siłą reprezentatywną. (...) twórczość jej posiada tę jasność i urok, tę przekonywającą dziwność, czar i moc wyrazu, na jaki stać jednostki tylko prawdziwie genialne - pisał w roku 1927 o „księżniczce polskiego malarstwa“ Jan Żyznowski (cyt. za: M. Grońska, Zofia Stryjeńska, dz. cyt., s. 20).

Okres sukcesów i powodzenia przerwał wybuch II wojny światowej. Dwa lata po jej zakończeniu artystka opuściła ojczyznę, by na stałe osiąść w Genewie. Na emigracji Stryjeńska utrzymywała kontakt z Polonią. Tworzyła głównie na zamówienie rodaków mieszkających we Francji i Stanach Zjednoczonych, a także w Kanadzie i Australii. Barwne, utrzymane w tak cenionym dekoracyjnym stylu kompozycje odznaczają się mocnym rysunkiem. Prezentują utrzymane w nastroju wiejskiej sielanki dawne motywy z jej malarstwa w nowych ujęciach.

♣ do wylicytowanej ceny oprócz innych kosztów zostanie doliczona opłata wynikająca z prawa twórcy i jego spadkobierców do otrzymania wynagrodzenia zgodnie z Ustawą z dnia 4 lutego 1994 roku - o prawie autorskim i prawach pokrewnych (droit de suite).

Zofia Stryjeńska, z domu Lubańska (Kraków 1891 - Genewa 1976) - malarka, ilustratorka, scenograf - była jedną z barwniejszych postaci polskiego środowiska artystycznego w dwudziestoleciu międzywojennym. Po krótkim okresie nauki u Leonarda Stroynowskiego i w krakowskiej szkole Marii Niedzielskiej wyjechała do Monachium, gdzie w latach 1911-1912 w męskim przebraniu studiowała w Akademii Sztuk Pięknych (kobiet wówczas na studia nie przyjmowano). Debiutowała w krakowskim TPSP w roku 1912 cyklem kartonów Polskich bajd inspirowanych opowieściami ludowymi. W 1916 wyszła za mąż za Karola Stryjeńskiego. Do 1919 mieszkała w Krakowie, później w Paryżu, Krakowie, Zakopanem i Warszawie. W roku 1925 odniosła międzynarodowy sukces na Wystawie Sztuki Dekoracyjnej w Paryżu, otrzymując Gran Prix w czterech działach (malarstwo, plakat, tkanina,  ilustracja) oraz Diplom d’Honneur za projekty zabawek. Zajmowała się dekoracyjnym malarstwem architektonicznym, polichromią, ilustratorstwem, scenografią (m.in. Harnasie Karola Szymanowskiego; 1938), wzornictwem przemysłowym (projekty kilimów, zabawek). Stworzyła własny specyficzny styl w dekoracyjnie stylizowanych, barwnych, pełnych dynamiki i temperamentu obrazach; temperach, akwarelach i gwaszach. W ich tematyce odwoływała się do legend, wierzeń, historii i obyczajowości ludowej. Wydała kilka tek graficznych (Bożki słowiańskie, 1917 i 1922) i albumów reprodukcji (Tańce polskie, 1927; Pascha, 1929; Piastowie, 1929; Gusła Słowian / Magie Slave, 1934). Jej prace popularyzowane były także przez liczne barwne pocztówki.