wymiary w świetle ramy
sygn. p.d.: K. Al; napis autorski l.g.: 1877 Częstoch (?)
Kazimierz Alchimowicz (Dziembrów na Wileńszczyźnie 1840 - Warszawa 1916) młodzieńcze lata spędził w Wilnie i w okolicach Kijowa, gdzie pracował jako zarządca majątku ziemskiego. Za udział w powstaniu styczniowym został zesłany do Wierchutorii za Uralem i tam zaczął malować amatorsko, a nawet utrzymywał się ze sprzedaży obrazów o tematach religijnych. Właściwe studia malarskie rozpoczął dopiero po powrocie z zesłania (ok. 1869). Początkowo uczył się w warszawskiej Klasie Rysunkowej i w prywatnej pracowni Wojciecha Gersona, później - w latach 1873-1875 - w Akademii monachijskiej u Aleksandra Wagnera, gdzie kilkakrotnie wyróżniono go medalami za prace szkolne. Lata 1876-1878 spędził we Francji, zajmując się m.in. malowaniem na fajansie i porcelanie. Po powrocie do kraju zamieszkał na stałe w Warszawie i od 1890 uczył rysunku w prywatnej szkole B. Poświkowej. Uczestniczył w wielu wystawach, m.in. w Salonach paryskich; wystawiał też w Gandawie, Wiedniu , Berlinie, Monachium, Odessie, w Warszawie, Krakowie i we Lwowie. Jego obrazy nagradzano wielokrotnie; m.in. obraz Milda w 1890 odznaczono I nagrodą w konkursie im. W. Gersona i po roku małym złotym medalem na wystawie w Berlinie; obraz Pogrzeb Gedymina w roku 1888 otrzymał I nagrodę w Petersburgu, a rok później brązowy medal na Wystawie Powszechnej w Paryżu; w konkursach „Tygodnika Ilustrowanego” w 1893 I nagrodą uzyskał obraz Najem robotników, a w 1898 Świtezianka. Uznaniu krytyki towarzyszyło uznanie zbieraczy, wśród których obrazy Alchimowicza zawsze cieszyły się powodzeniem. W swoich obrazach chętnie sięgał do romantycznej, baśniowej tematyki zaczerpniętej najczęściej z dawnych, legendarnych dziejów Litwy. Tworzył także sceny z powstania styczniowego, obrazy rodzajowe, historyczne i religijne, portrety i pejzaże. Wielbiciel poezji Mickiewicza, namalował 12 obrazów na motywach z Pana Tadeusza i wykonał cykl ilustracji do tego poematu. Zajmował się również rzeźbą i malarstwem ściennym.
