Miloslava Vrbova-

50,0 x 40,0cm - olej, płyta pilśniowa

sygn. p.d.: M Vrbova

Na odwrocie nalepka z krótką notą biograficzną artystki w języku niemieckim; poniżej numer (czarnym markerem): 84.

 

♣ do wylicytowanej ceny oprócz innych kosztów zostanie doliczona opłata wynikająca z prawa twórcy i jego spadkobierców do otrzymania wynagrodzenia zgodnie z Ustawą z dnia 4 lutego 1994 roku - o prawie autorskim i prawach pokrewnych (droit de suite)

Miloslava Vrbova-Štefková (Zinkau / Žinkovy w Czechach 1909 - Freudenstadt 1991) - malarka czeska; po ukończeniu gimnazjum ukończyła w Pilźnie, w latach 1932-1938 studiowała w Akademii Sztuk Pięknych w Pradze, jako uczennica Maxa Švabynský’ego. W latach 1937-1938 była w Paryżu, gdzie kształciła się jeszcze w Académie des Beaux-Arts u prof. Franciszka Kupky. Po powrocie do kraju, w 1940 miała pierwszą wystawę w Brnie. Od 1942 mieszkała w Pradze; w tymże roku pokazała tu swoje prace na indywidualnej wystawie „Paryż“.

W latach powojennych malowała głównie obrazy o tematyce tańca, baletu klasycznego. Motywy do nich znajdowała w praskiej szkole baletowej i w salach ćwiczeń praskiego Teatru Narodowego. W 1951 wystawiła cały cykl obrazów Jezioro łabędzie, który do dzisiaj zdobi sale praskiego teatru. W okresie 1952-1962 miała liczne pokazy i wystawy indywidualne w kraju, m.in. w Pradze, Karlovych Varach, Mariańskich Łaźniach czy w Pilźnie. Od 1964 mieszkała w Niemczech i z powodzeniem wystawiała w Monachium, Kolonii, Stuttgarcie, a także w Wiedniu, Salzburgu, Lucernie czy Zurychu. W 1969 roku otworzyła własną galerię w Obersdorfie, miała wystawę w Barcelonie i Montrealu.

Była cenioną portrecistką; w latach siedemdziesiątych podróżowała do USA, by malować portrety rodziny prezydenta Ronalda Reagana. Obok ulubionych tancerek, scen baletowych i portretów malowała także pejzaże i miejskie motywy z Pragi, sceny religijne (Ukrzyżowanie w kościele w Žinkovie), martwe natury i kwiaty. W jej obrazach dostrzega się fascynację sztuką E. Degasa i inspiracje czerpane z malarstwa francuskich postimpresjonistów.